فمن حاجک فیه من بعد ما جائک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا وانفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین (سوره مبارکه آل عمران آیه 61)
روز مباهله بیست وچهارم یا بیست و پنجم ماه ذی الحجه بوده و محل آن در روزگار پیامبر در بیرون شهر مدینه بوده که اکنون داخل شهر قرار گرفته و در آن محل مسجدی به نام مسجد الاجابه ساخته شده است فاصله این مسجد تا مسجد النبی تقریبا دو کیلومتر است .
خلاصه ای از ماجرای مباهله :
درتفاسیر شیعه وسنی می خوانیم که پیامبر اکرم در سال دهم هجری هیئتی را برای تبلیغ دین اسلام به سوی نجران فرستاد ولی مسیحیان نجران بهانه جویی کرده و در حقانیت اسلام تردید کردند که در پی آن آیه 61 سوره آل عمران نازل شد و پیامبر اکرم آنها را به مباهله فرا خواند . مباهله یعنی توجه و تضرع دو گروه مخالف یکدیگر به در گاه خداوند وو تقاضای لعنت و هلاکت برای طرف مقابل که از نظر او باطل است .
مسیحیان نجران با شنیدن پیشنهاد مباهله از سوی پیامبر اکرم مهلت خواستند تا با یکدیگر مشورت کنند . بزرگ نصارا به آنها گفت :شما پیشنهاد آنها را بپذیرید و اگردیدید که پیامبر با سرو صدا و جمعیت انبوهی برای نفرین می آید بدانید که خبری نیست ولی اگر دیدید که باافراد معدودی به میدان آمد از انجام مباهله صرف نظر کنید .
روز مباهله دیدند که پیامبر گرامی با دو کودک و یک جوان و یک زن بهیرون آمد ند. آن دو کودک حسن و حسین علیهما السلام وآن جوان علی بن ابی طالب علیهما السلام وآن زن حضرت زهرا عیها السلام بودند .اسقف مسیحیان گفت : من چهره هایی را می بینم که اگر از خداوند بخواهند، کوه از جا کنده شود کنده می شود . لذا از مباهله صرف نظر کردند.